wstęp

Opowiem wam moją historię.

pos­ta­wiono mnie pod mur
i związa­no ręce
a ciem­ność spo­wiła nasze mias­to
a strzyżyk cichut­ko nu­cił kołysankę
ka­za­no mi biec
więc sku­lo­na op­lotłam włas­ne ra­miona
mówiono mi: żyj
więc zam­knęłam oczy w przes­trachu
nie­szczęściem mnie kar­miono
więc tchnęłam w nich włas­ne słowa
i wołanie jak błądzący po­piół
od­ma­wiano mi posłuszeństwa, choć góro­wałam
niepo­ko­na­na siła
sza­leńcza od­wa­ga
krzyk za­marł w moich us­tach choć ser­ce cicho biło
niczym sidła trzy­ma­no mo­je nad­gar­stki
sta­lo­wy ucisk wy­pa­lał swo­je zna­mię
w popłochu po­ra­nione ręce
mil­cze­nie skrzy­piec i aniołów
i nikt nie pro­sił o ra­tu­nek.
zgo­to­wa­li nam piekło
a piekło niebem się stało
a czar­ne fut­ry­ny zionęły w roz­paczy
nikt nie pro­sił o ra­tu­nek. 

Izabela była kiedyś wystarczająco szczęśliwą dziewczynką a wkrótce zaczęła dorastać. Nowe towarzystwo, wymagania, obowiązki, napór ze strony wyższej, cierpienia. Poznała mężczyznę. Mieszkał 2 tysiące kilometry od niej, był starszy oraz był Włochem. Chciała być dla niego wystarczająca, by w przyszłości móc go poznać, związać się.

Chce być wystarczająca. 

Zmienić się. 

Wakacje się zaczynają, więc może już niedługo z poczwarki wyjdzie motyl. 

Pamiętnik, dziennik, może kilka własnych porad...Kto wie, co z tego wyniknie? 

CHCĘ BYĆ CHUDA. 

A to moje przeznaczenie.